Davranışçılık

1) Okulda Öğrenme

Okulda öğrenme modeli Caroll’un bir makalesinde, öğrencilere öğrenmesi için gerekli süre verildiğinde tüm öğrencilerin belirlenen öğrenme düzeyine ulaşabileceğini belirtmesinden sonra ortaya çıkmış bir öğrenme kuramıdır.

3) Temel Öğretim

Glasser, öğretme işinin en iyi sınıfta okulda öğretmen tarafından yapılacağını vurgular. Temel Öğretme Modeli sistem yaklaşımına dayalı olarak geliştirilmiştir. Bu model dört öğeden oluşmaktadır. Öğretim hedefleri, giriş davranışları, öğretim İşlemleri, değerlendirme öğelerinden oluşmaktadır.

4) Öğretim Durumları

Öğretim Etkinlikleri Modeli Gagne’nin bilişsel ve davranışsal öğretim ilkelerini bir araya getirerek yeni bir öğretim modeli ortaya koymuştur. Gagne’ye göre Öğretim Etkinlikleri Modelinde öğrenme dışsal ve içsel faktörlerin etkileşimi ile gerçekleşir. Öğrenme gözlenebilen davranışlardan anlaşılır ve beyinde gerçekleşir varsayımını savunur. Öğrenme için dış şartlar kadar iç şartlarında etkili oluğunu savunur.

Bilişselcilik

1) Sunuş Yolu

Sunuş yoluyla öğretim yöntemi, buluş yoluyla öğretime alternatif olarak Ausubel tarafından geliştirilmiş bir öğretim yöntemidir. Ausubel'e göre öğrenciler bilgileri keşfetmekten çok, hazır olarak alırlar. Öğrencilere bilgilerin hazır olarak verilmesi ezberlemeyi gerektirmez.

2) Buluş Yolu

Buluş yoluyla öğretim, öğrenci merkezli öğretme-öğrenme sürecini savunan Bruner tarafından 1960 ve 1970'li yıllarda ortaya atılmıştır.” Öğrencinin kendi etkinliklerine ve gözlemlerine dayalı olarak yargıya varmasını teşvik edici bir öğretim yaklaşımı”(Senemoğlu, 1997:470) olarak tanımlanır.

3) Tam Öğrenme

3) Proje Tabanlı

4) Aktif Öğrenme

Aktif öğrenme, öğretimin öğrencileri öğrenme sürecine diğer yöntemlerden daha doğrudan dahil etmeye çalıştığı bir öğrenme şeklidir. Bonwell ve Eison "aktif öğrenmede öğrencilerin sürece katıldığını ve öğrencilerin pasif dinlemenin yanı sıra bir şeyler yaparken katıldıklarını" belirtiyor.

5) Yaşantısal Öğrenme

Öğrenmeyi yaşantıya bağlı bir süreç olarak gören, bilgiyi bütünüyle elde edilen, ya da taklit edilen olarak değil de zihinsel bir süreç olarak ele alan ve öğrenmeyi; yaşantı, biliş, algı ve davranıştan oluşan bir süreç olarak gören yaklaşımdır (Kurbanoğlu,Akkoyunlu,2007).

6) Basamaklı Öğretim 

Bu yaklaşım bireysel farklılıklara göre öğretimin planlanması gerektiğini öngörür. Öğrencinin bilgiyi alan bir durumdan çıkarılarak bilgiye ulaşan, yeni bilgiler üretebilen bir duruma getirilmesi gerektiğini savunur. Öğrencilerin farklı ilgi ve yetenek alanlarına, farklı öğrenme yollarına sahip olduğu düşüncesi ile uygun etkinliklerin basamaklar halinde belirlenerek görevlerin belirlenmesine ve bu görevleri yerine getirirken öğrenme esasına dayanan bir öğretim yaklaşımıdır.

7) Araştırma-İnceleme

John Dewey tarafından geliştirilen bu yaklaşımda öğrencilerin araştırma ve inceleme yaparak öğrenmeleri sağlanır.DEWEY okulu, çocuğa bilgi veren değil yaşamda yolunu bulabilmesi için düşünmeye alıştıran yer olarak görmüştür. Bu yaklaşım öğrencilerin sınıf içi ve sınıf dışı etkinliklerle yaptığı problem çözme sürecidir. Özellikle öğrencilere yaşamlarında karşılaşabilecekleri problem durumlarında değişik çözümler üretmesini öğretir. Ayrıca öğrendikleri konuları değişik durumlarda denemelerine olanak sağlar.

8) Tematik Öğrenme

Tematik Öğrenme. Tema merkezli öğretimde, öğrenciler kendi öğrenme stilleriyle çalışmaya yönlendirilirler. Böylece, öğrencilerin kendi ilgilerini çeken konuları araştırmaları ve ekip çalışması yapmaları için fırsatlar sağlanmış olur.

Öğretim için gerekli koşullar