Davranışçılık
1) Okulda
Öğrenme
Okulda öğrenme modeli Caroll’un bir
makalesinde, öğrencilere öğrenmesi için gerekli süre verildiğinde tüm
öğrencilerin belirlenen öğrenme düzeyine ulaşabileceğini belirtmesinden sonra
ortaya çıkmış bir öğrenme kuramıdır.
§ Bireyselleştirilmiş Öğretim
Çağdaş bir öğretim yaklaşımı olan “bireyselleştirilmiş öğretim” ,
öğretim sürecinin öğrenciler arasındaki bireysel farklılıklara saygı duyularak
gerçekleştirilmesini savunur ve modelin temel çıkış noktası da bulunur. Bireyselleştirilmiş
öğretim, her öğrencinin ilgi ve yetenekleri doğrultusunda araç gereç,
yöntem-tekniklerin kullanılması gerekliliğini vurgular. Böylelikle öğrencilerin
öğrenme sürecine aktif katılımı ve kendi öğrenme hızında öğrenmesine olanak
sağlanmış olur.
§ Tam Öğrenme
Tam Öğrenme Modeli her öğrenciye uygun koşul, yöntem ve zamanın
sağlanması ile etkili öğretimin mümkün olduğunu savunur.
2) Programlanmış Öğretim
Programlı
öğretim, ünlü psikolog Skinner’in pekiştirme ilkeleri esas alınarak ortaya
atılmış bir öğretim tekniğidir. Programlı öğretim öğrencinin
öğrenme sürecine etkin katılmasını, bireysel öğrenme hızına göre ilerleme
kaydetmesini ve öğrenme sonucunun anında kontrol edilmesini sağlayan bir
öğretim tekniğidir.
3) Temel
Öğretim
Glasser, öğretme işinin en iyi sınıfta okulda
öğretmen tarafından yapılacağını vurgular. Temel Öğretme Modeli sistem
yaklaşımına dayalı olarak geliştirilmiştir. Bu model dört öğeden oluşmaktadır. Öğretim
hedefleri, giriş davranışları, öğretim
İşlemleri, değerlendirme öğelerinden oluşmaktadır.
4) Öğretim Durumları
Öğretim Etkinlikleri Modeli Gagne’nin
bilişsel ve davranışsal öğretim ilkelerini bir araya getirerek yeni bir öğretim
modeli ortaya koymuştur. Gagne’ye
göre Öğretim Etkinlikleri Modelinde öğrenme dışsal ve içsel faktörlerin
etkileşimi ile gerçekleşir. Öğrenme gözlenebilen davranışlardan anlaşılır ve
beyinde gerçekleşir varsayımını savunur. Öğrenme için dış şartlar kadar iç
şartlarında etkili oluğunu savunur.
Bilişselcilik
1) Sunuş Yolu
Sunuş yoluyla öğretim yöntemi, buluş yoluyla
öğretime alternatif olarak Ausubel tarafından geliştirilmiş bir öğretim
yöntemidir. Ausubel'e göre öğrenciler bilgileri keşfetmekten çok, hazır olarak
alırlar. Öğrencilere bilgilerin hazır olarak verilmesi ezberlemeyi gerektirmez.
2) Buluş Yolu
Buluş yoluyla öğretim, öğrenci merkezli
öğretme-öğrenme sürecini savunan Bruner tarafından 1960 ve 1970'li yıllarda
ortaya atılmıştır.” Öğrencinin kendi etkinliklerine ve gözlemlerine dayalı
olarak yargıya varmasını teşvik edici bir öğretim yaklaşımı”(Senemoğlu,
1997:470) olarak tanımlanır.
3)
Tam Öğrenme
Tam Öğrenme Modeli her öğrenciye uygun koşul,
yöntem ve zamanın sağlanması ile etkili öğretimin mümkün olduğunu savunur. Uygun
ortam ve öğrenme koşulları sağlandığında hemen hemen herkesin bir şeyi
öğrenebileceği varsayımına dayanır. Tam Öğrenme Modeline göre öğrenemeyen
öğrenci yoktur, öğretemeyen öğretmen
vardır. Bir sınıftaki öğrencilerin başarılı olmaları, hazırbulunuşluklarına
uygun öğretim almalarına ve ihtiyaçları olan zamanın verilmesine bağlıdır.
5) Bilgi/İşlem
Bilgi işlem modeli, bilginin zihne ulaşımı,
depolanması ve hafızadan geri getirilmesini açıklayan bir modeldir. Bu model insan zihninin işleme şeklini,
bilgisayarın işleme şekline benzeterek açıklar. Buna göre, hem insanlar hem de
bilgisayarlar bilgiyi alırlar, depolarlar, geri getirirler ve bu bilgilere
dayanarak karar verirler. Bilgisayarlar girdi olarak sembolleri kullanırlar,
onlara işlemleri uygularlar ve çıktı meydana getirirler. İnsanlar da aynı şeyi
yaparlar.
Yapılandırmacılık
1) Çoklu Zeka
Gardner’a göre zeka, bir ya
da daha fazla kültürde değeri olan bir ürüne şekil verme yeteneğidir. Bu
bağlamda Gardner’a göre 8 zeka alanı vardır. Sözel zeka alanı – dilbilimsel
zeka alanı, mantıksal zeka – matematiksel zeka, görsel zeka – uzamsal zeka, müzikal
zeka – ritmik zeka, bedensel zeka – kinestetik zeka, bireysel zeka – öze dönük
zeka, sosyal zeka – bireylerarası zeka, doğa zekası – varoluşçu zeka olmak
üzere 8 zeka alanı vardır.
2) İşbirlikli
Öğretim
İşbirlikli öğrenme, küçük
gruplar oluşturarak bir konuyu çözümlemek, bir görevi yerine getirmek, bir
problemi çözmek için ortak bir amaç etrafında çalışma işidir. J. Dewey,
Vygotsky, Slovin, Bandura, Piaget gibi kuramcılar işbirlikli öğrenme savunucularıdır.
3) Proje Tabanlı
Proje tabanlı öğrenme,
öğrencilerin yaşamlarında karşılaşabilecekleri problemleri sınıf ortamında
farklı disiplinlerle bağlantı kurarak bir senaryo çerçevesinde çözmeye
çalıştıkları öğrenme yaklaşımıdır.
4) Aktif Öğrenme
Aktif
öğrenme, öğretimin öğrencileri öğrenme sürecine diğer yöntemlerden daha
doğrudan dahil etmeye çalıştığı bir öğrenme şeklidir. Bonwell ve Eison
"aktif öğrenmede öğrencilerin sürece katıldığını ve öğrencilerin pasif
dinlemenin yanı sıra bir şeyler yaparken katıldıklarını" belirtiyor.
5) Yaşantısal Öğrenme
Öğrenmeyi yaşantıya bağlı bir süreç olarak
gören, bilgiyi bütünüyle elde edilen, ya da taklit edilen olarak değil de
zihinsel bir süreç olarak ele alan ve öğrenmeyi; yaşantı, biliş, algı ve
davranıştan oluşan bir süreç olarak gören yaklaşımdır
(Kurbanoğlu,Akkoyunlu,2007).
6) Basamaklı Öğretim
Bu yaklaşım bireysel farklılıklara göre
öğretimin planlanması gerektiğini öngörür. Öğrencinin bilgiyi alan bir durumdan
çıkarılarak bilgiye ulaşan, yeni bilgiler üretebilen bir duruma getirilmesi
gerektiğini savunur. Öğrencilerin farklı ilgi ve yetenek alanlarına, farklı
öğrenme yollarına sahip olduğu düşüncesi ile uygun etkinliklerin basamaklar
halinde belirlenerek görevlerin belirlenmesine ve bu görevleri yerine
getirirken öğrenme esasına dayanan bir öğretim yaklaşımıdır.
7) Araştırma-İnceleme
John
Dewey tarafından geliştirilen bu yaklaşımda öğrencilerin araştırma ve inceleme
yaparak öğrenmeleri sağlanır.DEWEY okulu, çocuğa bilgi veren değil yaşamda
yolunu bulabilmesi için düşünmeye alıştıran yer olarak görmüştür. Bu yaklaşım
öğrencilerin sınıf içi ve sınıf dışı etkinliklerle yaptığı problem çözme
sürecidir. Özellikle öğrencilere yaşamlarında karşılaşabilecekleri problem
durumlarında değişik çözümler üretmesini öğretir. Ayrıca öğrendikleri konuları
değişik durumlarda denemelerine olanak sağlar.
8)
Tematik Öğrenme
Tematik Öğrenme. Tema merkezli öğretimde,
öğrenciler kendi öğrenme stilleriyle çalışmaya yönlendirilirler. Böylece,
öğrencilerin kendi ilgilerini çeken konuları araştırmaları ve ekip çalışması
yapmaları için fırsatlar sağlanmış olur.
Öğretim için gerekli koşullar
·
Dikkat çekme, merak uyandırma
·
Amaçları ve kazanımları açıklama, beklentileri
paylaşma
·
Ön öğrenmeleri hatırlatma ve yenileriyle
ilişkilendirme
·
Algılamayı ve farkındalığı geliştirecek
uyarıcı materyalleri sunma
· Öğrenene
gerekli düzenlemelerle rehberlik yapma, yol gösterme
·
Amaçlanan
davranışları ortaya çıkarmak için gerekli olanakları ve ortamı sağlama
·
Geri
bildirim-düzeltme sağlama ve öğrencinin gelişimini izleme/takip etme
·
Öğrenilenleri değerlendirme ve olumlu
pekiştirme kullanma
·
Gerçek yaşam durumları ile ilişki
kurma-uygulama için ortam yaratma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder